απτώχευτος

κ. αφτώχευτος -η, -ο (Μ ἀπτώχευτος, -ον)

1. αυτός που δεν έχει περιέλθει σε πτώχευση, που δεν έχει εκπέσει οικονομικά

2. αυτός που δεν είναι δυνατόν να πτωχεύσει

μσν.

όποιος δεν έχει δοκιμάσει φτώχεια.